Μαρτυρία  για τον πόλεμο  του  1940   και τα χρόνια της  Κατοχής

Την   Παρασκευή   24  του  Οκτώβρη   μας    επισκέφτηκε, ύστερα  από  πρόσκλησή  μας, η  κ.  Μαίρη,  γιαγιά  μαθήτριας  της Β΄ τάξης  του  σχολείου  μας. Σκοπός  της επίσκεψης  ήταν  η  προσωπική  της  κατάθεση  για τα χρόνια του  πολέμου  του  1940

.

Ζούσε  στην Αθήνα  με την  οικογένειά  της. Είχαν  μεγάλο  σπίτι  με  θέα. Ήσαν  τέσσερα  αδέλφια  και  αυτή  ήταν  δεύτερη  στη  σειρά. Τότε  που  ξέσπασε  ο πόλεμος  ήταν  10 χρονών.

Ξανάφερε  στη  μνήμη  της  το  βουητό  των  σειρήνων που  αντηχούσαν στους  δρόμους  της  πόλης. Πολύ τους  αναστάτωνε  και  ο  φόβος  κυριαρχούσε  την  ψυχή  τους καθώς  τρέχανε  να  κρυφτούν  στα  καταφύγια . Με  τον  καιρό  όμως  εξοικειώθηκαν με τον  ήχο  της  σειρήνας και  έγινε  για τα παιδιά  ένα  επικίνδυνο παιχνίδι. Σχολείο  πήγαιναν  με  συχνές  διακοπές, αφού  είχαν πόλεμο.

Όταν  ήρθε  η  κατοχή  τα  πράματα  ήταν  πολύ  δύσκολα. Υπήρχε  πείνα, χωράφια  δεν  είχαν   για καλλιεργήσουν και  οι  μαυραγορίτες  είχαν  ανεβάσει  πολύ  τις  τιμές. Έπρεπε να  δώσουν ολόκληρες  περιουσίες  για  ένα  κομμάτι  ψωμί. Εκείνη  την  περίοδο  στην  Αθήνα  πέθαναν  χιλιάδες  Έλληνες.

Υπήρχε  απαγόρευση  κυκλοφορίας  στους  δρόμους  μετά  τις  6.00  το  απόγευμα  και  τρομοκρατία. Γινόντουσαν  ομαδικές  συλλήψεις με τη  βοήθεια  Ελλήνων  προδοτών. Σε  μια  από  αυτές  πήραν  τη θεία  της, η  οποία  ήταν  δασκάλα   και  την  εκτέλεσαν. Πολλά   ελληνικά σπίτια και  δημόσια  κτήρια   έπεσαν  στα  χέρια  των  Γερμανών  κατακτητών.

Ήταν  μαύρα  τα χρόνια  της  Κατοχής  και  εύχεται  να  μην  ξανάρθουν.

Σας  ευχαριστούμε  πολύ  κ.  Μαίρη  που  ανταποκριθήκατε  στην  πρόσκλησή  μας  και  μας  τιμήσατε  με την παρουσία σας, γιατί  είναι  σπουδαίο  για  ένα  λαό  να μην  ξεχνά  την ιστορία  του.