2o Θεατρικό για την αποταμίευση

Η  ΤΣΙΓΚΟΥΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΚΑΙ Ο ΣΠΑΤΑΛΟΣ ΛΥΚΟΣ


Μια φορά κι έναν καιρό, σ? ένα μακρινό χωριό έξω από το δάσος, ζούσε η Τσιγκουνοσκουφίτσα με τη μαμά της.  Αρχικά η μητέρα της τη φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα εξαιτίας της κόκκινης κάπας που της άρεσε να φοράει συνέχεια.  Καθώς το κορίτσι μεγάλωνε, η μαμά της παρατήρησε ότι η κόρη της γινόταν ολοένα και πιο τσιγκούνα.  Για την ακρίβεια ήταν χειρότερη και από τον Σκρούτζ.
Μια μέρα η μητέρα φωνάζει την Τσιγκουνοσκουφίτσα:

Μ:  Τσιγκουνοσκουφίτσα?,  Τσιγκουνοσκουφίτσα?..
Τ:   Ορίστε μαμά, τι θέλεις;
Μ:  Τσιγκουνοσκουφίτσα, πρέπει να ετοιμαστείς γρήγορα να πας στη γιαγιά σου που είναι άρρωστη.  Ίσως χρειαστεί να μπει στο νοσοκομείο!
Τ:  Πάλι αρρώστησε;  Αμάν πια!  Όλο αρρωσταίνει αυτή η γιαγιά?και στις μέρες μας δεν είναι να αρρωσταίνει κανείς.  Ξέρεις τι λεφτά χρειάζονται για νοσοκομεία και γιατρούς;
Μ:  Έλα Τσιγκουνοσκουφίτσα, μην γκρινιάζεις!  Θέλει να της δώσεις κάποια χρήματα κι όταν γίνει καλά θα σου τα επιστρέψει.
Τ:  Τι είπες;  Να της δώσω χρήματα;  Τα όμορφα χρηματάκια μου;  Μη μου το κάνεις αυτό!  Δεν μπορώ να τα αποχωριστώ!  Εγώ τα μαζεύω με τόσο κόπο και τώρα μου ζητάς να της τα δώσω;
Μ:  Ντροπή σου, Τσιγκουνοσκουφίτσα!  Η τσιγκουνιά σου σε έχει μετατρέψει σε άκαρδο πλάσμα!  Τι θα σκεφτεί η γιαγιά σου για σένα;
Κ:  Μμμ? άντε καλά.. θα της τα πάω!  Θα μου τα επιστρέψει όμως έτσι δεν είναι;
Μ:  Έλα, βιάσου!  Πρέπει να φτάσεις πριν βραδιάσει!


Η Τσιγκουνοσκουφίτσα φεύγει γκρινιάζοντας?.

Τ:  Αμάν αυτή η γιαγιά!  Ξοδεύει παντού χρήματα!  Πότε στον μπακάλη, πότε στο χασάπη, πότε στα διάφορα μαγαζιά.  Όλο ψωνίζει!!!  Λες και τα χρειάζεται όλα αυτά, γριά γυναίκα!  Με μια κονσέρβα φασόλια και τα παλιά της ρούχα, μια χαρά θα ήταν!

Η Τσιγκουνοσκουφίτσα προχωρά μέσα στο δάσος συνεχίζοντας να γκρινιάζει.  Ξαφνικά βλέπει μπροστά της το Λύκο?

Λ:  Μπα, μπα? Καλώς την Τσιγκουνοσκουφίτσα!
Τ:  Αχ!  με τρόμαξες!  Τι θέλεις πάλι;  Δε νομίζω να προσπαθήσεις πάλι να με φας;  Θυμάσαι τι έγινε την προηγούμενη φορά!
Λ:  Όχι καλέ!  Τι να σε φάω;  Εσύ είσαι πετσί και κόκαλο!  Καλά δεν τρως τίποτα; 
Τ:  Τρώω και καλοτρώω μάλιστα!  Απλά προσέχω τη σιλουέτα μου!
Λ:  Εγώ άλλα έχω ακούσει!
Τ:  Σαν τι δηλαδή;
Λ:  Ότι είσαι μια σπαγγοραμμένη!!!
Τ:  Τι είπες;;;
Λ:  Ναι, ναι!  Μου είπαν ότι σου έχει γίνει εμμονή να μαζεύεις χρήματα.  Ότι κάνεις οικονομία ακόμα και στο φαγητό!  Κάποιοι μου είπαν ακόμα ότι ούτε ρούχα πας να αγοράσεις ούτε και παιχνίδια για να παίξεις.  Κοίτα, κοίτα την κάπα σου!  Τη φοράς από τότε που σε θυμάμαι.  Χα, χα?
Τ:  Τι έχει η κάπα μου;  Μια χαρά είναι?σαν καινούρια!!!  Της έχω βάλει και μερικά μπαλωματάκια και θα περάσω μ? αυτή άλλα δέκα χρόνια!  Δεν είναι εποχή να αγοράζει κανείς ρούχα? Όμως? κι εγώ έχω μάθει τα χαϊρια σου! 
Λ:  Σαν τι έμαθες δηλαδή;
Τ:  Ότι είσαι σπάταλος!  Ότι ξοδεύεις καθημερινά τα χρηματάκια σου σε ρούχα, σε κινητά, σε αυτοκίνητα? Θεέ μου!  Τι σπατάλη!!!  Καλά δεν τα λυπάσαι;
Λ:  Μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε? που λέει και το τραγούδι? τι θα καταλάβουμε;  Ε!   ναι, λοιπόν!  Μου αρέσουν τα ωραία και ακριβά ρούχα.  Τι;  Θα βάλω τα κουρέλια που φοράς εσύ;  Χα χα??. Εσύ έχεις κινητό;;;;; 
Τ:  Όχι!  Τι να το κάνω;  Δε μου χρειάζεται τηλέφωνο.  Τι; Να μου έρχεται κάθε μήνας λογαριασμός;  Απαπα!!!
Λ:  Εγώ όμως χρυσή μου έχω τι Ι Prone της Pear.  Τσακ!  Πατάω τα κουμπάκια και μιλάω με όποιον θέλω.  Να! Κοίτα το!  Δεν είναι ωραίο;  Τελευταία λέξη της τεχνολογίας!
Τ:  Άχρηστα πράγματα?
Λ:  Εγώ έχω και αυτοκίνητο!!!  Μμμμ? Το καλύτερο κάμπριο που κυκλοφορεί.  Εσύ καημενούλα μου ούτε στο όνειρό σου δε θα? χεις δει τέτοιο!
Τ:  Αυτοκίνητο;;;  Πολυτέλειες!!!  Ξέρεις τι βενζίνη καίει;  Το αυτοκίνητο είναι καταστροφή για την τσέπη!  Εξάλλου έχω τα δυο μου ποδαράκια!  Πάω όπου θέλω.  Έτσι κάνω και γυμναστική!
Λ:  Καλά, καλά!  Ας πούμε ότι δε σου χρειάζονται αυτά?.  Ένα πουλάκι όμως μου είπε ότι εσύ τσιγκουνεύεσαι ακόμα και στο φαϊ!
Τ:  Κακοήθειες!  Ποιος διαδίδει τέτοια ψέματα;
Λ:  Μπα;  Ψέματα είναι ότι πίνεις ακόμα και ληγμένο γάλα και τρως μουχλιασμένες γαλέτες;
Τ:  Σιγά καλέ!  Μόνο δυο μέρες είχαν περάσει από τότε που είχε λήξει.  Δεν παθαίνει τίποτα το γάλα για δυο μέρες.  Και η γαλέτα?μια χαρά ήταν!  Την καθάρισα από πάνω και ήταν σαν φρέσκια!
Λ:  Τέλος πάντων?. Όλοι το έχουμε καταλάβει ότι είσαι τσιφούτα!!!  Εγώ θα σε συμβούλευα να αλλάξεις τρόπο σκέψης και να αρχίσεις να ζεις όπως εγώ.  Όσα χρήματα κερδίζω, τα σκορπάω, για να έχω την άνεσή μου.  Έτσι είμαι πολύ ευτυχισμένος!
Τ:  Καλά, καλά.  Θα το μετανιώσεις κάποτε!  Ε!...και μη μου ?ρθεις τότε για δανεικά? Δε θα σου δώσω φράγκο!!!
Λ:  Άντε γεια?


Ο Λύκος αποχαιρέτισε την Τσιγκουνοσκουφίτσα και εκείνη συνέχισε το δρόμο της χωρίς να πει τίποτα.  Κάποτε φτάνει στη γιαγιά της.  Χτυπά την πόρτα.

Τ:  Γιαγιά, γιαγιά?
Γ:  Έλα καλή μου.  Πέρνα μέσα.
Τ:  Γεια σου, γιαγιά!  Αχ!  τι θέλει αυτός εδώ;
Γ:  Με το Λύκο έχουμε γίνει φίλοι.  Ήρθε εδώ και σε περιμένει να συζητήσουμε.
Τ:  Για ποιο θέμα;
Γ:  Άκου παιδί μου.  Δεν είμαι άρρωστη, ούτε χρειάζομαι τα χρήματά σου.  Σας φώναξα και τους δυο εδώ, για να σας μιλήσω για την αποταμίευση.
Τ, Λ:  Αποταμίευση;  Τι είναι αυτό;
Γ:  Ακούστε και οι δυο σας.  Αποταμίευση είναι όταν βάζουμε μερικά από τα χρήματά μας στην άκρη, για να τα χρησιμοποιήσουμε, όταν θα έχουμε κάποια πραγματική ανάγκη.  Εσύ Λύκε μου, σπαταλάς τα χρήματά σου σε πράγματα που δεν τα έχεις ανάγκη.  Τι θα γίνει αύριο μεθαύριο αν σου συμβεί κάτι και χρειαστείς χρήματα;  Το ?χεις σκεφτεί ποτέ αυτό;  Πού θα βρεις τότε χρήματα, αν δεν έχεις φροντίσει από πριν γι? αυτό;
Λ:  Δεν το ?χα σκεφτεί ποτέ αυτό!
Γ:  Εσύ Τσιγκουνοσκουφίτσα μου, είσαι το ακριβώς αντίθετο!  Μαζεύεις χρήματα στερώντας τον εαυτό σου από βασικά πράγματα.  Για ποιο λόγο να μαζεύει κανείς χρήματα, αν δεν τα χρησιμοποιεί;  Εσύ προτιμάς να υποφέρεις, παρά να χαλάσεις τα πολύτιμα ?όπως λες- λεφτουδάκια σου.
Τ:  Μα γιαγιά? Εγώ?
Γ:  Ξέρω, ξέρω.  Νόμιζες ότι αυτό είναι το σωστό!  Κι όμως δεν είναι.  Πρέπει να χρησιμοποιείς τα χρήματά σου, ώστε να ζεις αξιοπρεπώς.  Όσα σου περισσεύουν, να τα αποταμιεύεις.  Η τσιγκουνιά δεν είναι καλή, ούτε και η σπατάλη.  Είναι τα δύο άκρα.  «Παν μέτρον άριστον», έλεγαν και οι αρχαίοι και είχαν δίκιο!  Όλα με μέτρο!
Τ, Λ:  Συγγνώμη, εμείς δεν ξέραμε?
Γ:  Δεν πειράζει.  Θα κάνω εγώ την αρχή.  Σας αγόρασα από έναν κουμπαρά.  Κάθε φορά που σας περισσεύουν χρήματα?.-Λύκε, για σένα το λέω!- θα τα βάζετε μέσα.  Κι επειδή σας αγαπώ και τους δυο πολύ, σας έβαλα μέσα από πενήντα ευρώ.
Τ, Λ:  Είσαι η καλύτερη γιαγιά του κόσμου.  Θα το δεις!  Από εδώ και πέρα θα γίνουμε σωστοί.  Θα κάνουμε ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ!!!!!!!!



Ανεστόπουλος Κωνσταντίνος,  Τσολάκη Αλεξάνδρα